در سال ۱۹۰۹ فردی به نام Green field اولین ایمپلنتدو قطعه ای از جنس ایریدیوپلاتینوم را که به صورت استوانه توخالی و مشبک(Hollow Basket) ساخته شده بود ، عرضه کرد . روش کارگذاری این ایمپلنت ببه روش کارگذاری ایمپلنت های امروزی شباهت بسیار زیادی داشت .
Venable و Staek در سال ۱۹۳۸ آلیاژی مرکب از کبالت ، کروم و مولیبدن را تحت عنوان وایتالیوم معرفی کردند که کمترین میزان کوروژن را در بدن از خود نشان میداد .
در سال ۱۹۳۹ Stroke پیچی از جنس واتیالیوم را جهت جایگزینی یک دندان سانترال بکار برد . که ۱۵ سال بر جای ماند . در سال ۱۹۴۶ Stroke اولین ایمپلنت را تحت عنوان Ankylosis مطرح کرد .
اولین ایمپلنت ساب پریوستال در سال ۱۹۴۰ توسط Dahl ابداع شد ولی تا سال ۱۹۴۸ که بوسیله Goldbarg و Gershkoff معرفی شد مقبولیت چندانی نیافت . در همین سال اولین ایمپلنت Spiral Screw فلزی توسط Formiggini ابداع شد
در سال ۱۹۶۰ Blade, Ralph Robert ایمپلنت ها را ارائه کرد . که بعدها توسط Lonard Linkow برای استفاده عمومی عرضه شد .
در اوایل دهه ی ۱۹۶۰ Pre.Jangvar Branemark در سوئد در مطالعاتش بر روی استخوان Tibia خرگوش که با استفاده از استوانه های فلزی بنام Optic Chamber انجام می شد ، مشاهده کرد که استوانه هایی که از جنس تیتانیوم ساخته شده بودند بر خلاف استوانه های دیگر کاملا به استخوان اطراف خود متصل شده و قابل جدا کردن نبودند . به این ترتیب اصطلاح Osseointegration توسط پروفسور برنمارک تحت عنوان تماس مستقیم و محکم بین استخوان و تیتانیوم تعریف شد.
اولین بیمار در سال ۱۹۶۵ با استفاده از ایمپلنتهای تیتانیومی توسط دکتر برنمارک تحت درمان قرار گرفت