درمان ایمپلنت در ایران از اوائل دهه ۴۰ آغاز شد. دکتر موسی باکی هاشمی با درمان بیماری در بیمارستان فیروزگر تهران، آغازگر راه طولانی
درمان های ایمپلنت در ایران بودند. بعد از وی همکاران دیگری نظیر دکتر حسین آسیم نیز به درمان ایمپلنت مبادرت ورزیدند.
درمان های ایمپلنت کم و بیش در دهه ۴۰ و ۵۰ انجام شد اما از اواخر دهه ۶۰ بود که ایمپلنتولوژی نوین با سیستم برنمارک وارد کشور شد و دندانپزشکان زیادی شروع به درمان های ایمپلنت نمودند. دانشگاه ها و مراکز علمی کمک موثری به رواج این درمان کردند. مرکز ایمپلنتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تهران که در سال ۱۳۷۱ تاسیس شد، اولین مرکزی بود که بدین منظور در ایران شکل گرفت. پس از آن در دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی نیز بخش ایمپلنتولوژی تشکیل شد. در آن سال ها یکی از مراکز فعال در زمینه ایمپلنت کلینیک جانبازان امام خمینی بود که
برای افراد جانباز درمان ایمپلنت را انجام می داد.
از اوائل دهه ۷۰ اندیشه تشکیل انجمن ایمپلنتولوژی توسط بزرگان رشته دندانپزشکی شکل گرفت. در این راستا چندین بار هئیت موسس هایی تشکیل
شدند و اساسنامه هایی را تهیه کردند اما هر بار به دلیلی منحل شدند و کارشان را پیش نبردند. در سال ۷۸ نیز با شکل گیری کمیسیون انجمن های تخصصی وزارت بهداشت، مجددا هئیت موسس دیگری گرد آمدند و البته این بار نیز تشکیل انجمن به سرانجام نرسید. شاید مهم ترین مشکل شکل گیری انجمن در دهه ۷۰ در این نکته بود که علم ایمپلنت رشته درسی نبود و در کوریکلوم آموزشی دانشگاه ها جای نداشت. بر طبق قانون وزرات بهداشت در آن سال ها باید رشته ای آکادمیک و تخصصی می بود تا اجازه تشکیل انجمن داده شود.
در نهایت در سال ۱۳۹۰ سیزده نفر هئیت موسس از اساتید و پیشکسوتان علم ایمپلنتولوژی شامل دکتر جعفر دادمنش، دکتر بیژن اخوان آذری، دکتر ابوالحسن مسگرزاده، دکتر سیدحسین مرتضوی، دکتر سیدمجتبی سیدین، دکتر مسعود اجلالی، دکتر علی اصغر میرعمادی، دکتر حسین بهنیا، دکتر امیررضا رکن، دکتر عباس منزوی، دکتر کاوه سیدان، دکتر غلامرضا غزنوی و دکتر اکبر فاضل، اساسنامه ای را به کمیسیون انجمن های تخصصی بردند و مجوز تشکیل انجمن را گرفتند. البته در اساسنامه ابتدایی کلیه دندانپزشکان عضو پیوسته (دارای حق رای و عضویت در هئیت مدیره) و حرفه های وابسته نظیر تکنیسین ها و بهداشتکاران عضو وابسته (بدون حق رای و عضویت در هئیت مدیره) بودند. اما وزارت بهداشت پس از ۲ بار تقاضا این اساسنامه را رد کرد تا در نهایت ۳ تخصص جراحی دهان، فک و صورت، پروتزهای دندانی و پریودنتولوژی بعنوان اعضای پیوسته و سایر دندانپزشکان بصورت اعضای وابسته باشند. بر طبق اساسنامه در هئیت مدیره ۳ متخصص پروتز، ۲ متخصص جراحی و ۲ متخصص پریو حضور دارند و بازرس می تواند ار هر کدام از ۳ رشته فوق باشد. اگرچه هم اکنون نیز تمام دندانپزشکان عضو انجمن هستند اما پیگیری ها و تلاش هایی در
حال انجام است تا همه دندانپزشکان عضو پیوسته شوند. البته چالش های بسیاری بر سر راه این امر قرار دارد.
در نهایت پس از پذیرش اساسنامه توسط وزارت بهداشت، در اردیبشت ماه ۱۳۹۱ انتخابات هئیت مدیره انجمن با رای مستقیم متخصصین پروستودونتیست، پریودونتیست و جراحان دهان، فک و صورت انجام گرفت. اعضای منتخب نخستین هئیت مدیره انجمن به شرح زیر است:
دکتر ابوالحسن مسگرزاده رئیس هئیت مدیره

دکتر سیدمجتبی سیدین نایب رئیس
دکتر کاوه سیدان دبیر
دکتر پارسا آتش رزم خزانه دار
دکتر غلامرضا غزنوی عضو
دکتر حسین بهنیا عضو
دکتر امیررضا رکن عضو
دکتر آرش زربخش بازرس
این هئیت مدیره تا سال ۹۴ به فعالیت خود ادامه خواهند داد. هدف اصلی انجمن ارتقاء سلامت دهان و دندان و کیفیت زندگی بیماران و تاکید بر اخلاق
در ایمپلنت های دندانی و گسترش کمی و کیفی علم ایمپلنتولوژی است.
به منظور رسیدن به اهداف فوق انجمن ایمپلنتولوژی ایران برنامه های زیر را تدوین و به اجرا در خواهد آورد:
۱- انتشار مستندات، نیاز مندی ها و خطوط راهنمای آموزش ایمپلنت های دندانی (دو سالانه). این مستندات و نیازمندی های آموزشی هم اکنون در
سایت انجمن و در بخش اعضاء در دسترس همکاران گرامی می باشد.
۲- برگزاری کنگره های بین المللی (سالیانه)
۳- تدوین و اجراء آموزش مداوم در حوزه ایمپلنت های دندانی با همکاری وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و انجمن های دندانپزشکی که در
این حوزه فعالیت دارند.
۴- بررسی انتشار فصلنامه پژوهشی در حوه ایمپلنتولوژی